بدن ما انسان ها از چند ده هزار میلیارد سلول تشکیل شده است. همین خود کوچکی فوق‌العاده سلول ها را به عنوان موجودات زنده نشان می دهد.
قطر یک سلول بدن ما در حدود 10 میکرومتر است. فرض کنید که قطر آن را 10 میلیون برابر کنیم. در این صورت قطر یک سلول در حدود یک زمین فوتبال می شود. یک اتاق بزرگ با ابعاد حدود 10 متر در وسط این ورزشگاه سه بعدی، قرار گرفته است به نام هسته. چنان که در بخش قبل بیان شد، تقریبا کل اطلاعات تمامی ماشین های بدن، که همان پروتئین ها هستند، در درون این اتاق قرار گرفته است.
فضای خالی سلول از محلولی که سیتوپلاسم نامیده می شود پر شده است. داخل سیتوپلاسم اندامک های مختلف سلول قرار گرفته اند. به علاوه اسکلت سلول که شکل آن را مشخص می کند، ساختار شبکه ای پیچیده ولی نسبتا منظمی را در درون این ورزشگاه ايجاد کرده است.
به علاوه جاده های سه بعدی فراوانی در این فضا قرار گرفته اند. این جاده ها حالت دینامیک دارند. به اين معنا که به محض نیاز تشکیل و در صورت رفع مشکل از میان می روند. از این جاده ها برای انتقال مواد مورد نیاز از بخش ها و اندامک های مختلف سلول به بخش های مورد نیاز استفاده می شود.
یکی از ماشین های مولکولی مشهور به نام کینزین از این جاده ها استفاده می کند و بسته های آماده را از نقطه ای به نقطه ی دیگر انتقال می دهد. شکل بالا 2 عدد کینزین را در حال حمل بار نشان می دهد. چنان که مشاهده می کنید، این ماشین ها مانند ربات هایی که دو دست و دو پا دارند عمل می کنند و با پاهای خود بر روی جاده حرکت می کنند.
حقیقتا شگفت انگیز است، نه؟! حیات پیچیده تر از چیزی است که به نظر می رسد.
دانشتان بیش باد!
روح الله عبدالوهاب.
